Yarım Şarkı

Özlemek umudunu taþlamýþlar anladým !
Anladým !
Taþtan bir ahit olmuþ göðsüme konan kuþlar
Gagalýyorlar zamanýn anlaðýnda kalbimi-o taþlýkta uðurladýðým sabahlar
Güpegündüz bir karanlýk,güpegündüz bir aydýnlýkta tutulmuþ dilim ! Lâl bir amanda ah !
Su sabahlara tutunmuþ sarmaþýk umutlarým. ....
ve
o en son yeminde taradýðým saçlarýmda ahengin kuþ sesidir yalýn kalmýþlýðým

Her þeyin sonunda o ýrmak varsaydýðým gözlerin duruyor ala,
Göz bebeklerimden kanýyor gün
Tanrý gökyüzünden saðýyor kýzýl sonbaharý ...
Ellerimiz kanýyor kar sýcaðýnda
Yine borçlanýyoruz yapraklarla,yapraklara
Göðsümüzde çiçekler tomurcuklanýyor,yapraklar yeþillenirken, sindrella
papatyalý ayakkabýlarýný sürüyüp geliyor ormanýn ta içinden
Yýldýz yaðmurlarý,gök taþlarý O’nun oyuk þehrinin göðsünden fýrlatýlýyor

Aþk-ten ah’larým med-cezirlerin sildiði kumlara çivilenmiþ,
Nefessiz kalýþým öylece duruyor yüzünün kýrýþýklýðýnda...

Düþüncelere dalmýþ kozmik bir balýk sesiyle uyanýyorum

Uyanýyorum,yaðmurdan önce,yýldýzlardan sonra



Unutuþun gölgesinde zarafetin silûetini giyinmiþ bir kadýn

Öylece duruyor

Öylece duruyor
Bir inci gövdesi !
Son sýðýnaðýnda gülümseme soluyor gülîzarda gün !
Gün ýþýðýnda zerdali bahçesi
Kýþ güneþinde nar çiçeklerine þarkýlar söyleyen kar tanrýsý uyanýyor
Mevsimlerin içinde,mevsimlerden bihaber
Ýçimizin galip yengisinde susuyoruz heykeller misali.
Ýstiridye kabuklarýnda kulaklarýmýzý biriktiren sesler var
ve uzaklarda maviyi biriktiriyor yaðmurlar,denize kar yaðýyor
Kâr etmiyor sonbahar avuntusu
yaramýzý sarmaya yetmiyor soluk,narin muþtusu özgürlüðümüzün

Zamaný geldiðinde ,
Býrakýyoruz izimizi parmaklýklara
Parmaklarýnýn son girdabýsýn sen ,pusuda kan ve kar akýyor,solan günde üþüyor bab-ý kalbimde o küçük serçe
*suskun ve puslu bir düðün anlatýyor derdini suya,aklanýyor...

Günü çözmeye niyetli kuþlar uçuyor penceremde


Ýyiliðin uçarý soluksuzluðu// ve sarý sonbaharda yalnýzlýk sonumuz olacak ! diye haykýrýrken doðudan güneþ,
kýzýl bir nefes gibi aydýnlanýyor güneyden ýlýk buðusu gecenin...
Yaðmur yolunu biliyor
Kuþlar göç edecek birazdan
Bulutlu gözlerimden yýllar geçecek
Yaþ almanýn ongunluðunda elmalar yiyeceðiz,soðuk sular içecek
Sonra yürüyüp gideceðiz yolumuza
Ardýmýzda býrakarak yaþanmýþ olaný
Yaþanmamýþ olaný da özleyecek bu kalplerimiz üç oda bir salon,penceresiz
Havada gözlerin asýlý duracak yine bensiz...
Bense seni düþüneceðim nedenin yine ben olacak...
Sen/li sensiz uykularýmýn acýsýdýr ruhuma bastýðým beþik
Uykumun nü rengindeki ninni ikimizin olsun,ben çaresiz...
................................................

15 Haziran 2015- 15 -Haziran 2020 sitare.

Sosyal Medyada Paylaşın: