Yerden kýsa bir kalas alýp koþar adýmlarla ilerliyordum.
Bu durumdan hiç hoþlanmamýþtým.
Kafam boþalmýþtý sanki
Ben çok geçmeden yorulacaktým ve o henüz terlemeyecekti bile.
Sýcak baþlamýþ olan gün þimdi kavuruyordu.
Kaldýrýmlardan buhar yükseliyordu.
Duraksadýðýný hissediyordum.
Kalbimin çarpýntýsýndan koltuk altlarým ýslanmýþtý.
Daha fazla kendimi yormama gerek kalmamýþtý.
Enseme sert bir darbe ile
yere yýðýlmam bir oldu.
Acaba bu hadiseyi büyüten ve içinden çýkýlmaz bir mesele gibi hisseden tek ben miydim?
Caddelerde insanlar film seti izler gibi bakakaldýlar
Belki de onlar haklýydýlar.
Galiba gözümden bir iki damla yaþ akýyordu.
Çaresizliðim ve nefretim birbirine düðümlenmiþti.