Göz kapaklarımdan gök kapılarına

diz kapaklarýmdan týrmanan karýncalarýn
tenimde yarattýðý o hisle ürpererek
raký kadehlerindeki lekelerin nasýl olup da
dudaklarýmý yýprattýðýný düþünürken
yaðmurun verdiði o huzura inat çamura bulayýverdi
ikimizi de kaldýrýmlardan düþen hayat

Þifacý kadýnlarýn tükürük bezlerinden beslenen
hastalýklý düþünceler kadar acýmasýz zalim hatta
çürümüþ bir zaman heyulasýdýr buzun suda kýrýlma sesi
oysa münzevi bir çýðlýk gibi bende kýyametler kopartan
onun suya bu derece karýþmasýnýn hissizliðiydi
aðlýyor musun diye sordu anlamýyorum dedim

aðaran güne inat kuþ sesleriyle
yürüdüðüm yolda yaprak hýþýrtýlarýna karýþarak
rüzgarlara kapýlýp gitmek vardý þimdi
soran olursa yok oldu diyebilecek birisini
býrakabilseydim ardýmda belki de bir hikayemiz olurdu
kendinden geçemeyenlerin bir hayatý olmaz

suskunluðumun asýl sebebini
anlayamayacaðýný çok da iyi bildiðim için
yazdýðým bütün þiirleri efsunladým
ne sen anlayabilirsin ne de anlayan biri
içindeki esrarý açýða çýkartabilir çünkü
bu gökyüzüne bu gönül kapýsýný kapattým


Sosyal Medyada Paylaşın: