NOKSAN KALDI Sabaha dek düþündüm,hangi nesne tam sendir? Tomurcuk gonca gülde, bal dilin noksan kaldý. Ay parçasý çehrede, akýl alan busendir; Lakin ay diyemedim, ellerin noksan kaldý.
Asil ata denk dedim, sadýk, muhlis huyunu; O dolgun yanaklarda, allarýn noksan kaldý. Raks eden ayaklarýn, ceylan desem oyunu; Sarýldýkça uçuran, kollarýn noksan kaldý.
Keman dedim sesinin, coþku ve týnýsýna; O sýmsýcak soluðun, berhava noksan kaldý. Ha pýnardan akan su, ha sohbet aynýsýna; Fakat pýnar diyemem, kahkaha noksan kaldý.
Desem ki petonyadýr, gözlerinin bir eþi; Vuslatý müjdeleyen, ýþýðý noksan kaldý. O ateþ dudaklara, desem Temmuz güneþi; Ruhumu salýndýran, beþiði noksan kaldý.
Açan karanfil saydým, teninin kokusunu; Abý hayat kaynaðým, terlerin noksan kaldý. Volkanlara benzettim, mahrem yer dokusunu; Demeye ar ettiðim, yerlerin noksan kaldý.
Bir ara selvi dedim, ince orta boyuna; Kanýmý ateþleyen, çift füze noksan kaldý. Kýrk gündüz kýrk gecede, dizler vursam toyuna; Hasetlerin düþtüðü, re-füze noksan kaldý.
Anladým tam sen deðil, canlý cansýz mahlukat; Mecazlar kifayetsiz, bir afet noksan kaldý. Arþý alaya uçsam, insem çýksam yedi kat; Dizelere sýðmayan, zarafet noksan kaldý. Kadir KOCA-09.06.2020
Sosyal Medyada Paylaşın:
kadirkoca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.