ÇAĞRI

ÇAÐRI
Neredeydin sevgili, bunca yýl söyle nerde?
Görseydim düþermiydim, el açarak namerde?
Yediveren gül bitti, selam dediðin yerde;
Senin gibi güzelin, sevdasý þandýr erde

Ay parçasý çehrede, iki kömür karasý;
Baktýkça sevda döþer, iki gönül arasý
Ah o kiraz dudaklar, en zor yerin burasý;
Vuslata kanmayýnca, onmaz kalbim yarasý

Selviden bir boy taþýr, buðday rengi tenini;
Ýncecikten bir bel var, göremedim enini
O zarif adýmlarýn, gövdem olsun zemini;
Aþýk maþuða yaraþ, ayýya yakýþ ini.

Alýnda bulut bulut, sarkmýþ siyah perçemin;
Bülbül dilden düþene, kalbin ve ruhun emin
Zerrece kuþkun varsa, bir övgüme bin yemin;
Ya kalbini bana ver, ya da ecelim senin

Sensiz geçen yýllara, artarken her gün kinim;
Ölene seveceðim,adým gibi eminim
Senden muazzez olan bir Tanrým bir de dinim;
Dilediðinden olsun, sadakatle yeminim.

Sen ki bahtýna küsmüþ, benim bozkýr çiçeðim;
O makus talihini, aþkýmla biçeceðim.
Ab-ý hayat suyunu, gözünden içeceðim;
Dizlerine düþerek, kendimden geçeceðim.

Bir aþkýn sancaðýný asarken gönül daðým;
Seninle harlanacak, küllenmiþ bir ocaðým
Þevkinden þenlenecek, ev, tarla, bahçe, baðým;
Ve...seninle solacak, Sonbahar denen çaðým

Yarin dili merhemdir, her aþkýn sayrýsýna;
Bir yankýyla þifa ol, bir gönül aðrýsýna
Haydi uzat elini, bu aþkýn çaðrýsýna;
Bitsin ortak çilemiz, bir de mutluluk sýna
Kadir KOCA-01.06.2020







Sosyal Medyada Paylaşın: