O aynanın görünmez yüzü
Ölümden baþka gerçekler de var hayatta
en az ölüm kadar bizden, en az ölüm kadar elzem...
O
O ölüm gerçeðine benzeyen olgu
hangimiz tamamen unuttuk
sadece gönül beþiðinde uyuttuk...
unut topraðý örtsek de üzerlerine
az biraz eþeleyince yeþerir ya, dal dal, çiçek çiçek
býrakýp gidene hasretimiz
alevlenir ya yüreðimizde ki kor ateþ
toprak kokar ya kirpiðimizden düþen damlalar
iþte O’da öyle bir dokunuþtur sineye, bir an yanan, bir an sönen
O
unuttum yalanýyla uyutulan adeta ninni gibi
aslýnda hiç unutulmayan
uyumuyan, sadece gözleri kapalý, hep taptaze gül kokan
bir dokunsan bin ah duyulur ya yürekten, iþte o ses
0
kabuðun altýnda kanayandýr, ýlýk ýlýk akan, usulca sol yanýmýzda
göz kapaklarý ardýnda aðlamaktýr, içine yaðmak, çisil çisil
bir þiirdir okunasý, kýsa ve öz, içten ve samimi
muhatabýnýn dilinden dökülen, kan damlar gibi gül yapraðýna
labirentlerinde yorulmuþken ruhun
ben
sen
tarafý tutmayan
giderken yüreðime attýðýn tohumun
ben
tarafý gül veren fidanýn
güllerin kokusu ey adýný bile unuttuðum
sen
tüm yollar sana çýkýyor
O þiirlerin ilhamý,
O yaþama sevinci,
O gözlerin saklayamadýðý,
O yüreklerin hem derdi, hem ilacý,
O kabuklarla üstünü örttüðümüz,
O kaçamadýðýmýz,
O kaçmak istemediðimiz...
Ýþte O aþk!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.