Yalın Ayaklı Çocuk

Ölümden sonra ayrýlýk biter
Ve aþk biter sabah olunca
Beynini kemiren düþünce biter
Ete kemiðe kedere durur kader
Eriðin yeþili, eflatunlu gözaltlarýn biter
Sen gidince
Aþk tanýmayý ister kendini yeniden gözlerince
Bilinince kaybolacaktýr gölgesi
Gözleri kör bir zaman aynasý
Ayrýlýk kalbine düþünce arafta su olur biter
Kesif düþüncenin Atlas’ý
Aþk da bilmez ikinin bir olduðunu çoðu kez
Kumlarýn, kornalarýn, tren vagonlarýnýn, sirenlerin, kuþ cývýltýlarýnýn aslýnda sesin kulaklarý olduðunu bilmez
Çýplak ayaklý bir çocuk koþar da koþar peþinden hallerinin
O halden bu hale geliþine gülümser
O kadýn, o vagon gider
Annesi çaðýrýr çiçekli perdelerin ardýndan oðlunu
Oðlu çiçek tarlasýnda bir ottur biter
Büyür, büyür, büyür, büyür de sonsuzluða
Ne aþk bitendir, ne de yaþam aslýnda...
Sosyal Medyada Paylaşın: