ISKALANAN ŞEYLERİN ANISINA

Kaybolmanýn da bir hikâyesi vardýr
Bir sokak direðine sabitlenen gözler
Gecenin siyahýný sýyýrýp üzerine giyinenler
Bir de
Alabildiðine renkli ve gürültülü olanlar
Görünmezler.

Önce fark etmeyip
Sonra bedenlerde bulduðumuz bir taným
Kayboluþ
Kalýn bir giysi gibi sarýndýðýmýz
Kiþiliklerimizin
Kaçýncý sonradan
Kaçýncý keþkeden
Kaçýncý vedadan
Sonra
Eskiyip yýprandýðýný fark etmeyiz.
Acýnýn verdiði tatlý kahrediþ
Ýpince bir çizgidir yol boyunca
Ýþte o,
Kayboluþ.

Ýnsan,
Bunca güvenirken kendine kaybolur en çok
Güçlendiðini sandýkça zayýf düþen o ruh
Sessiz sedasýz ölmeye baþlar, anlamazsýnýz

Kayboluþun en sevdiði eþyadýr
Bedenler
Sonra,
Aðýr ve sevimsiz bir yük olur
Ruhlarla ölündükçe.

Düþünceleriniz ne kadar
Özgür,
Sýnýrsýz,
ufuksuz
Peki ya
Yaþarken?

Gerçekliðin yansýttýðý þeydir
Sokak lambasýna asýlý kalan
Bir çift göz
Aðladý
Düþününce
Düþ’ün ölümünü
Kaybolmak ne kadar kolaydý


Yaðmur sonrasý güneþ açar
Gökyüzü, boynuna bir ebemkuþaðý takar
Baykuþlar uyur o vakit.



Sürelerin bir yerinde
Denize düþen bir yaðmur damlasý kadar
Görünmez ve karýþmýþ olursunuz
Ebemkuþaðý boynunuza dolanmadan
Siz zaten ölmüþ olursunuz

Zorbanýn yasaklarý
Arzularýmýzý
Bir býçaðýn yüzü gibi
Keskinleþtirir
Acýnýn kestiði biz
Kýný ise içimiz
Kanayan bir yara olur
Kayboluþ
Uyanýr baykuþ

Saydýk mý?
Kaç çocuðun düþünü yaraladýk?
Etkisi altýnda savaþýrken
Karþýtlýklarýn.

Aþký kapý arkasýna býrak
Yine seversin acýkýnca
Birkaç çaresiz duyguya
Baykuþlar uyuyunca




Deniz...

Sosyal Medyada Paylaşın: