BİR GİDİŞİN HİKAYESİ

Ölümsüz sebep çoktur da sebepsiz ölüm yoktur,
O yüzden sevmemiþimdir hiç sebepsiz gitmeleri…
Fotoðraflarda ki anlýk gülümsemeler dýþýnda nedir bu hayattan bize kalan!
Yýllar boyu her akla geldiðinde karýþtýrýlan albüm içi resimler adýna…
Her baktýðýnda daha da çok iç kanatan anlýk tebessüm geçidi
Sanýrsýn hep mutluyken çekilmiþ bütün resimler
Ve sanki hep mutluymuþuz gibi kalmýþ tüm izlenimler…

Oysa gidiþinle baþladý tüm hikâye,
Trenin caddede, arabanýn raylarda, geminin havada gitmesi gibi bir þeydi gidiþin
Yani bir o kadar anlamsýz ve bir o kadar sebepsiz.
Yani anlamý olmalýydý tüm bitiþlerin ve gidiþlerin;
Son duraðýna varmalýydý her otobüs
Veya son kullanma tarihi gelmeden bitmeliydi tüm yiyecekler

Yani tüm bunlar bir þeyler anlatmalýydý iki tarafa da
Tuðla örmeden duvar sývanmaz misali…
Bir kalp bulmadan nasýl sevilirdi?
Ve bir kalpten bu kadar kolay mý vazgeçilirdi?

O kadar yalnýz býraktýn ki þu âlemde beni;
Artýk çift rakamlarý bile kýskanýr oldum…
Biliyorum dýþarýda Leyla çok, Aslý çok, Þirin çok
Ya Mecnun’lar, Ferhat’lar, Kerem’ler ne olacak?

Muhammed TAHA
13 TEMMUZ 2008 - BURSA

Sosyal Medyada Paylaşın: