Kaside, “belli bir amaç için yazýlmýþ þiir” demektir. Divan edebiyatýnda din ve devlet büyüklerini övmek, yüceltmek amacýyla yazýlan uzun þiirlere “kaside” denir. Kaside Arap edebiyatýnda ilk dönemlerden beri kullanýlan bir nazým biçimidir. Eski dönemlerde þairler, her yýl Kâbe’de toplanýp kasidelerini okurlarmýþ. Kasidelerin en güzeli Kâbe’nin duvarýna asýlýrmýþ. Kaside, beyitler halinde yazýlýr. Kasidenin kafiye örgüsü, gazelle aynýdýr: “aa xa xa xa…” Kasideler, gazellere göre daha uzun þiirlerdir. 100 beyite kadar çýkan kasideler vardýr. Kasideler en az 15, en fazla 99 beyitten oluþur. Matla: Kasidenin ilk beytidir. Makta: Kasidenin son beytidir. Taç Beyit: Kasidede þairin mahlasýnýn (takma adýnýn) geçtiði beyittir. Beytü’l-kasid: Kasidenin en güzel beytidir.
KASÝDE
Gelen sultan gider olmuþ þakýr aþktan sabah akþam Oruç tuttuk, niyaz ettik, güzellikler, ne ihtiþam
O bir sultan, o bir aydýr, özelliktir, güzelliktir O mahyalar, ýþýldarken, camim þýktýr, yanarken þem
Zekat verdin, garip kullar, sevindirdin, ne hoþ gönlüm Yetim sordun, fakir gördün, bu yardýmlar ne muhteþem