Ürpertiyor içimi ok misali bakýþlar, Gülen yüzün altýnda hüznünü görüyorum. Gel ki bahara dönsün uzun süren þu kýþlar. Daðlarda kurt sesleri, ben ise yürüyorum.
O giderken bahardý, güller yeni açmýþtý, Yüreði kan aðlarken gülücükler saçmýþtý, Hasreti zor gelince uykularým kaçmýþtý, Günlerdir yaðan karý zoraki kürüyorum.
Bir ilgi göremedim küçükten ve büyükten, Ezim, ezim ezildim sýrtýmdaki bu yükten, Ýçimdeki umudu çekip kopardýn kökten, Damarýmý kuruttun, yavaþça çürüyorum.
Gözlerim dolu, dolu bir türlü taþamýyor, Ay dolanýp duruyor, ufuktan aþamýyor, Bu yolun yolcularý çok uzun yaþamýyor, Daha ölmedim amma; canýmý sürüyorum.
Susuz kalan goncalar belki erken solacak, Hoyratça bir el gelip, belki gülü yolacak, Sýðýndýðým bu koza, bana ölüm olacak, Bir kelebek misali aðýmý örüyorum.
Yýllar yýlý bekledim, hiç kapýmý çalmadý, Dertlerimi söyledim, dikkate de almadý, Mürekkebim kurudu, kâðýtta yer kalmadý, Yazacaklarým bitti, defteri dürüyorum. Kalana selam olsun, sonsuza yürüyorum.
Sabri Koca
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabri Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.