Son Şiir Mehmet'

yaðmur dokunuyor usuldan saðdaki camýn yüzüne
ben yazmaya tövbeli biri olarak dinliyorum
haber geliyor saat on ikiyi beþ geçe
bir sarhoþ topuðuna sýkýyor karanlýðýn
kanlar benden fýþkýrýyor

gününü sayýyorum artýk
omuzlar üstünde taþýnacak tabutumun
þimdi diyorum tam da þimdi
yeri ve zamaný iþte en güzel þiire fýsýldamanýn
bir kenara býrakarak yalnýz kalmýþlýðýmý
yüreðime dost oluyorum bugün

siyah paltomun cebinden bir mektup çýkartýyorum
annemin þefkatli, babamýn öfkeli kokusuyla okuyorum
ruhumda saf bir dinginlik peyda oluyor
salt þehrin son ölüsü oluyorum bu gece
haber deðeri taþýmayan fabrika çalýþaný geçiyor sokaðýmdan
o benden erken ölmüþ fakat

karýþýyorum kendime büsbütün
aðlamak geliyor içimden
hiç sevemiyorum ben bunlarý düþünmeyi
ve öylece duraksýyorum

sonra neden bilmem Mehmet düþüyor aklýma
umuduna 7 küskünlüðüne 19 diyor
o da çalýþýyor herkes gibi
o da ekmeðinin derdinde

hatta Barýþ Manço ile çýkýyor evinden

"ahmet beyin ceketiyle"

Cem Karaca ile de geliyor evine

"iþçisin sen iþçi kal"

sonra ben yeniden tövbe ediyorum yazmaya
çekilerek karanlýðýma.
Sosyal Medyada Paylaşın: