Fondaki Ezgi

bugün içimde kaybolmuþ bir þehrin acýsýný taþýyorum
fonda öksüz bir kýzýn ezgileri çalýyor
tarihe karýþtýrýyorum sana olan duygularýmý anlayacaðýn
ayakkabý baðcýklarým çözülüyor yolda giderken
hep bir adým atýþýmda duraksatýyor hayat

kederlice içime gömülüyorum bu akþam
sesi çýkmýyor hiçbir þairin
yazmaktan geri kalýyorum artýk
tembel bir öðrencinin yalvarýþý gibiyim sýnýfý geçmek için
attýðým adýmlar hep gerisin geriye yani
nefes almak zorlaþýyor artýk

ölü bir kentin son bahçesini suluyorum bu gece
yalnýzlýða dem vuruyor gözlerim
hayatýn akýþýný deðiþtirecek planlar iþlemiyor
kaderim bu benim deyip çekilmekten baþka bir þey gelmiyor elimden
karanlýklara imparatorluk kuruyorum usul usul
göðün rengini siyahýyla boyuyorum kalemimin

hatýrlamýyorum bu alacakaranlýkta sesimi
tonum birbirine karýþýyor adeta
gözlerim daha bi yabancý bakýyor þimdi aynalara
tükeniyorum desem daha yeri deðil biliyorum
ama tükenmekte üzreyim

þimdi diyorum þimdi
yazsam bunlarý ne çýkar
hangi vakitte çalýnýr sessizliðim
kaçýncý uyanýþlarým bu kabuslardan
evet evet
bunlarý diyorum yazsam ne çýkar
baþým göðe mi erecek sanki

dur bir saniye öksüz kýzýn ezgileri sustu
çýðlýklarým baþlayacak birazdan
Sosyal Medyada Paylaşın: