Zaman
Bir ustanýn ellerine emanet büyüyorum
Sözleri olmayan bir dilin anlamý içine
Gitgide tükenen gecelerin mum alevlerine
Þimdi daha iyi anlýyorum diye üflüyorum
Yaðmurlar düþmanmýþ meðer salgýnlarýma
Yýlgýnlarýma dost olanýn tozunu arýndýrarak
Her kötü þeyin müsebbibi denli masum!
Hiç olmamýþ kadar varlýðým bu hayata...
Artýk kapalý geçitlerin dahi nefes aldýrmýyor
Su götürmüyor ören nehir kunduzlarýna
Kuyruklu yýldýzlarýn düþeli seneler tutsak
Körü körüne vicdanýn sesi bu, aldýrmýyor
Dönüp duranlar denli avareyim bende
Selinde tükenmiþimde daim devrim peþinde
Bataklýðýn girdabýnda en parlak grin gibi
Sinekli güneþinden içtiklerimi kusuyorkene
Diþli çarkýn kýrýk bir ucunda pas tutmuþum
Geçe kalmýþ akrebin ateþ çemberinde
Sayamadýðým kadar az detaylara boðulup
Çöplük karýþýmýnda saflýðýmý unutmuþum
Evet bende kuruttum güller güzelini
Yürüttüm yelkenlerimi sýr limanlar üzerine
Hayaller ördü tabularýný kimlik dizgilerime
Yinede o merak varya merak tükenmiyor
Uslanmazmýþ gönül küskün çocuklar denli
Huyu barýþmaz savaþýn askerleriydik senle
Safýn gaddar tarafýnda sayarken mermileri
Öldürürsünde süründürürsün hala nefretini
Ve azalýr kum taneleri kýyýlarýnda yanarken
Hýrslý bir veda kapar avcunu tüm kadimden
Çekerken girdabýna geri dönülmez gitgeller
Unutursam fýsýldadýklarýna da kýrgýným artýk