SENİ İÇİMDEN TERK EDİYORUM

Binmediðim hiç bir otobüs
Beklemediðim hiç bir durak kalmadý bu þehirde
Gittikçe azalýyor hayat
Neyi erken yaþadýysam
Hep ona geç kalýyorum
Sana göçüyorum her sonbahar
Yollarýn çýkmýyor aþkýma
Unuttuðun yaðmurlarýn adý saklýmda
Seni içimden terk ediyorum

Susmaktan yoruldum
Kuþlar ve þarkýlar bu þehri terk edeli beri
Efkar demliyorum gözlerimde
yaþlarýmý, yanaðýma varmadan öldürüyorum
Tam sancaðýmdan yaralýyorum kendimi
Alnýný yüreðime dayadýðýn güne bakýp
Seni içimden terkediyorum
Ne unutacak kadar nefret ettin
Ne hatýrlayacak kadar sevdin
Yýkýk bir duvar kadar bile piþman deðilsin biliyorum
Beni hep bulmamak için aradýn
Yanýlgýmdýn
Yandýðýmdýn
Yangýndýn

Sensizliðe yenilmek
Sana yenilmekten zor olsada
Ardýmda bir sürü ’belki’ler býrakarak
Seni içimden terk ediyorum
Þimdi
Ýçimde öldürecek bir aný bile bulamayan
Ýki yarým kaldýk
Tamamlayamadýk bizi
Elinden tutamadýk yanlýzlýðýmýn
Saçlarýmýda uzaklarýna gömdün
Ýçimin mavisi senin okyanusundandý
Al! geri veriyorum.
Kilitleri hep yanlýþ kapýlara vurdun
Devrilmiþ vagonlara dönerken gözlerim
Sana bensizliði terkediyorum’Yârime uzanmayan bütün dallarým kýrýlsýn’ demiþtin
Aþk içinde doðmuþsa nereye kaçabilirdi?Ne tuaf deðil mi?
Ýçimi acýtanda sendin
Acýmý dindirecek olanda
’Ya öldür beni’dedim
Ya da git benden
Ýçi bulanýk bir sevdanýn ucunda
Seni kaybettim
Aldýrmadýn aldýrmalarýma
Bir gecede yakýp yârini
Þafaklara sattýn ihanetini
Küllerime basanlar bile utandý yaptýðýndan
Ýþte soluk bir ömrün son nefesi
Seni
Benden
Ýçimden
Terkediyorum
Sosyal Medyada Paylaşın: