ANILAR DEFTERİNDE G🌹L YAPRAĞI~Ayrılık~

Seni
gönül
ayna da görebiliyorsam,
ayrýlýktan söz etmenin anlamý yok,
sen orada benim için yaþýyorsun, ben burada senin için yaþlanýyorum...
mesafelerin aþký çoðaltýðýný senden öðrendim ben, sevda üzerine ne biliyorsam
sen.
Ruhlarýmýz birlikte yürürken keþfettik aþkýn bütün girdaplarýný,
Özleyince ayrýlýðýn daha bir koyusuyla tanýþtýrdýn beni
ayrýlýklar içinde buluþmayý, uzaðý yakýn etmeyi öðrendim.
Ve; anladým ki insan kendi baþýna sürüklüyor aþký,
Ve’ kendi ellerinde taþýyor bir kor gibi,
Bir gün aþkýn ellerimizde kor keseceðini,
býraktýk mý
yanacaðýmýzý;
taþýdýkça,
çoðalttýkça daha koyusuna ereceðimizi, sen söylemiþtin.
þimdi yanan kavrulan ellerimiz deðil yüreðimiz.
sana haksýzlýk etmeyelim,
ayrýlýk acýsýndan
bende yakýnýyorum,
bir bilsen olmadýk iþlere vuruyorum kendimi,
anlamsýz avuntular icat ediyorum kendime,
ben mi gurbetteyim
sen mi sýlada.?
Mevsimleri uzaktan seyreden hangimiz.?
bir
hatýra bulmak için geceleri
bekliyorum
Seni yaný baþýmda,her okuduðum
þiirde,
dinlediðim her þarkýda görmesem;
Gecenin sonunu getiremezdim,
boþ bir çerçeve gibi anlamsýz kalýrdý yaþamým..
Biliyorum ki
ruhumun
yarýsý sende
yaþýyor;
seninle acý cekiyor,
Seninle sýnýrsýz düþler kuruyorum....

Þimdi sen biz/sizliðin çoðrafyasýnda
Aþkýn kurak sevda çöllerini
adýmlarken...
ben yaðmura hasret bir toprak gibi
kokuna hasret yaþýyorum
bu kentte...
yeni yetme çocuklarýn
gülüþlerinde
boðuyorum düþlerimi,
Sen sahte aþklarda sevdaný yaþarken...
ve,
elinden oyuncaðý alýnmýþ bir
çocuk
gibi
ne yapacaðýný bilmez bir þekilde
dolanýyorum bu sokaklarda...
Oysa ben seni seviyordum
Uzak kentlerde sevgililer ayrýlýrken
Bir intiharýn yakasýna yapýþýrken
aþýklar
ben hala seni seviyordum, ya sen...
ben seni senle, bir an yaþamaya niyetliyim,
seni sensiz bin ’yýl yaþamaya deðil
deðiþiyorum gözlerime deðen o gözlerini hiçbir dünya hazinesine...
ben mecnunun gözleriyle baktým
oysa
bana leyla gibi görünen o endamýna
bu kimsesiz caddelerin en yanlýzý
bu sarhoþ mevsimlerin en aþýðý
bu lanetli sevdalarýn çarmýha gerilen isa’sý
benmiyim
buram buram aþka,merhamete,
sevgiye
hasret aþk budalasý.
Ölüme yakýn yürüdüm sana
belki anlarsýn,koþarsýn diye bana,
Oysa koþmadýn,
düpedüz kaçtýn bu sevdadan..
Sahi hep kýzdýðýnda,
’aþk olsun demiþtin ya,
Ben aþ(ý)k oldum,
sen ayrýlýk...’
Sosyal Medyada Paylaşın: