Çaycuma…

.
Kömür baþkentinin güzel ilçesi,
Ömre ömür katan diyar Çaycuma…
Gözler kamaþtýran altýn külçesi,
Hem de tam yirmi dört ayar Çaycuma…
.
Havasýnda kinler, öfkeler diner,
Ruhlara muhabbet duygusu siner...
Yüzünü çaðlayan bir çaya döner,
Sýrtýný daðlara dayar Çaycuma…
.
Tan yeri aðarýp sabah olunca,
Þarký söyler kuþlar kendi dilince...
Kara kýþ yorulup, bahar gelince,
Her yeri yeþile boyar Çaycuma…
.
Dalgalý, eðimli olsa da biraz,
Topraðý bolluða etmez itiraz...
Hepsini saymaya sayfa, satýr az,
Aleme bin lezzet yayar Çaycuma…
.
Serin ormanlarý, derin çaylarý...
Canlý bucaklarý, þirin köyleri...
Kendinde toplamýþ en hoþ þeyleri,
Tarifte cennete uyar Çaycuma…
.
Hoþgörüye mekan, barýþa zemin,
Yaþama þansý yok hüznün, matemin...
Göðünde Ay-yýldýz huzurlu, emin,
Sanmam ki bu halden cayar Çaycuma…
.
Eriþmiþ olsa da, makul bir hale,
Onu bekler daha pek çok merhale...
Süslenince vadi firmalar ile,
Muhtacýn ahýný duyar Çaycuma…
.
Mutlu yarýnlara atmýþ çengeli,
Ýstikamet doðru, gidiþ dengeli...
Çaðdaþlýk yolunda birkaç engeli,
Atlamak için gün sayar Çaycuma…
.
Hakkýn takdirince hazan erince,
Çalýnca gurubun rengi turunca...
Vakit tamam olup, kalbim durunca,
Beni de baðrýna koyar Çaycuma…
.
Veli BOSTANCI (Ankara, 2020)
Sosyal Medyada Paylaşın:

VeliBOSTANCI Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

Kardeşim... Karadeniz Gibisin… Memleket Dediğin… Şelâle… Türkçe… Taksim… Arkadaş... Kahramanlar… Ne Zaman… Yandı Gönül…