YA VEDUD
Öykü öykü sarýyorum zamaný bir alýþmýþlýðýn girdabýnda.
Herkes kendi dünyasýnýn önem noktasýnda... Ýçinde bulunduðum dünyayý sevmiyordum aslýnda...
Verilen sözlerin tutulmadýðý, söylenilen yalanlarýn sýrýttýðý maskeler, soðutmuþtu göz pýnarlarýmý. Artýk dýþarýdan nasýl görüldüðümün de hiçbir önemi yoktu.
Ýçeriden görebilenler yetiyordu yoldaþlýðýma...
Öykü öykü sarýyorum zamaný bir alýþmýþlýðýn girdabýnda.
Çocukluðumun masum hülyalarýnýn yerini, acý gerçeklerle takas etmiþtim.
Attýðým her adýmý týrnaklarýmla þekillendirmiþtim. Kâh gülmüþ kâh aðlamýþ kâh sükuta boðmuþtum rüyalarýmý.
Ne güzel de anlatmýþtý beni:
Yarý yaþýný atmýþ omzuna ,öylece durmakta
Sýrtýna vurduðu her yük dünya zamanýnda
Kâh güler kimi kâh batar Yusuf kuyusuna düþer gibi
Ben sýr gördüm giz ile perde perde
Kimine deli dendi, kimine divane...
Pervanelik düþünce ömre
Kimse bilemez bu hâl’i melaliki.
Yarý yaþýný atmýþ omzuna öylece durmakta
Sýrtýna vurduðu her yük dünya zamanýnda
Kabir yolu dedikleri bildiðin bir bahçe deðil ki!...
Kimi azabýnda, kimi güller diyarýn da.....
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.