SEVİLMEZ Mİ?

Meri keklik daðda, çalýmla öter
Gül, çiçekle, çocuk; sevilmez mi hiç?
Ayrý kalsam her an, gözümde tüter
Gül, çiçekle, çocuk; sevilmez mi hiç?

Bu kuralý koyan, insan aklýdýr
Sevgileri, gönüllerde saklýdýr
Her birinin rengi, farklý farklýdýr
Gül, çiçekle, çocuk; sevilmez mi hiç?

Kâinâtý, elvan çeþit boyarlar
Canlý/cansýz, ne söylesen duyarlar
Çevresine güzel, koku yayarlar
Gül, çiçekle, çocuk; sevilmez mi hiç?

Mütevâzi ol da, yürüme dikçe
Yerini doldurmaz; ne altýn, akçe
Biri gönül gülü, diðeri bahçe
Gül, çiçekle, çocuk; sevilmez mi hiç?

Gönüllere, gülfidaný dikerler
Öyle tatlýlar ki, sanki þekerler
Kuzu gibi, keklik gibi sekerler
Gül, çiçekle, çocuk; sevilmez mi hiç?

Her þeyin küçüðü, sempatik olur
Sen sen ol kimseyi, gel üzme n’olur!
Kendin sevdirmeye, onlar yol bulur
Gül, çiçekle, çocuk; sevilmez mi hiç…?

28/05/’20
Hanifi KARA

Sosyal Medyada Paylaşın: