Yalnýzlýk zifiri bir sessizlik Tekrarlanan bir ezgi gibi, Bellekte. Ay dedeyle konuþan çocuk nerede, Yýldýzlarý avuçlayan, Ýyi gelir geceyi delen yalnýzlýðýma. Efkarlý olduðum doðrudur Varlýðýn yokluðunda ki özlem Boþuna deðildir Çizdiðim resimler Çizdiðim resim bile ölü deðil, Ne de çizen kalem: Tutan ellerim hayat verir onlara, Ses olur dokunduðum notalarla!
28 Mayýs 2020 Hüseyin Taþdemir
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hüseyin TAŞDEMİR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.