ACIYI AŞKA YAMA YAPTIM

Bitiyor zaman.
Tüm saatler kum saatinin içinde birbiri üstüne yýðýlýyor.
Sahte mutluluklar giyiniyor sözcükler.
Sen-ben
savaþýnda imtiyazsýz yarýnlara bugünden açýyorum gözlerimi.
Savaþacak kadar bile yakýn olmayýþýmýzý bilirim.
Bilirim, acý veriþindir bu kadar sözcük dizdiren.
Ömrümü ömrünün ardýnda sürüyen...
Aynalarý kýrýk mutluluðumun.
Söz dinlemeyen yanýmý artýk çok iyi tanýyorum.
Ayaðým takýlýyor bir acýya ve yokluðunun üstüne düþüyorum.
Hala üþüyorum...
Ýðne deliðinden geçiriyorum sevdayý.
Sen oluyor nakýþýmýn adý.
Bir an sen oluyorum anlayýþsýz, vurdumduymaz...
Sonra bana dönüyorum. Bak hala aðlýyorum...
Harf harf iþlerken kelimelerimi,
þimdiden yerleþtiriyorum acýlarýmý parmaklarýmýn ucuna.
Son düþen cemreyi de ayýrýyorum payýma.
Kapatýyorum gözlerimi.
Acýttýðýn yerden tüm acýlarýmý da topla
Anlamadým yâr Sen mi yâr olmadýn yoksa ben mi yarenlikten uzaktým?
Hangi kýyýya vurmuþtu aramýzdaki eksik o taþ?
Hangi þarkýda yarým kalmýþtý notamýz?
Hangi satýr içine sýðdýrabilmiþti de seni; sen bulunmazým olmuþtun?
Ah yâr sana baðlamazsam sözcüklerimi,
hep anlamsýzlýk oluyor yüreðimin dili.

Sana baðlandýðýnda da gözyaþýna paralel oluyor.
Yok, mu önümde senden gayri gidecek bir yol?
Ýçim yine ayný mýsra’larý tekrarlýyor..
Yamaçlarýmda senli güzel düþerim var
Ama düþlerime damlayan zehir de sensin yâr
Seni bu kadar ararken kendime bir mutluluðu da bulamadým.
Zamandan bir bir çalýp saatleri sýzlayan yanlarýma kattým.
Ben acýyý aþka yama yaptým.
Hafife almadým duyularý.
Kuytu köþelerde ölümüne besledim sevdayý.
Acýydý bildiðim aþkýn ön adý. Hiçbir þehre sýðmadý yüreðim.
sen de yüreðimi ayaklarýna doladýn.
Ve sen düþtün ben kanadým.
Ezildim, yarama yine koskoca bir kenti bastým.
Büyük bir uykudan ibaret sandým satýrlarda yaþamayý.
Kelimeleri vurdum kumsallara.
Canýmý aðrýttým ardýnda.
Ve bir taþ daha attým içimin karanlýk dehlizine.
Hüzün meskenine kilitli aþk hangi makamý kabul ediyordu ki sözlerine?
Hangi yaram düþlerimi sana vurduðumda acý damlatmýyordu?
Benden gidersen eðer;
Ben sarsýlan bir þehrin enkazý olmaya razýyým.
Ben, yine kâbuslar saklarým yatak baþlarýmda.
Ve sana þiirler biriktirmekten vazgeçerim.
Sessizliðimin sesini dinlerim bir bilbahar sabahýnda...

Sosyal Medyada Paylaşın: