Duru yolun kenarinda bekledim
Bilenlerden duymuþtum
Gelecektin☆
Gelme diye seslendim sana
Yarým aðýz verilen cevaplarým sorularýnda
Saklarken ben kendimi,kendimden
Sen çýkmýþtýn karþýma...
Üzüm baðýnýn ardýna saklanmýþtým yeniden
Mahzenin en güzel yerinde þarap olmaya durdum,
ben bir suydum-
berrak,yeþil gözleriyle uyuyan o su..
Sarýydý gün
Ve gülüsün güneþi bile aydýnlatýrdý gunu..
Kýrmýzý ateþti!
Yakardý
Beyaz ,saf bir buzul hikâyesinde unutulan þapkaydý
Yeþil,taze cevizleri ,kargalarý hatýrlatirdý
Cambazýn ipi,
Oyun aðacý ve düþlerimiz
Salincaklarin gýcýrtýsýnda uzay
Heyecan dolu günler vardý
o günler sonradan dün olacak,yarýnardý !
O günlerde,
Çocukluðumuza masallar anlatýlýrdý.
Gökyüzü kuþaklarýnda,ebeler saklanýrdý
Bir tek çocuklar bulurdu onlarý,
Ellerinde oyuncak tabancalarýyla korkuturlardý zemheri geceyi
Mavi su deniz,gökyüzü bulut,çýkmaz sokak kimsesizlik kokardý...
Gül yapraðýnda kýraðý
Çimende çiy tanesi
Okyanusta damla olduðumu
Sonra anladim
Sonra anladým
Geceden sonra gelirdi dün
Duyardým suyun sesini pýnarýn baþýnda
En sessizinizin yanýnda aþýk olurdum rüzgâra
Kanatlarýný beyaza boyardým
Sonra kimse susturamazdý beni
Sustalý çakýlarla saldýrirdý gün,
Gün bana saldýrdýðýnda yüzüm güneþe eþ olurdu ,
Yüzüm korkak!
Annem aynalarý toplardý
Dört yaným yaprak
Dört yaným yaprak !
Güne bakan buðdaydým!
Gün-de
Sonra dün oldum..
Yarýnsa ekmek olacaktým!
Durmadým..
Kara topraða,yurduma,Anadolu’ma aþýktým ben
Durmadým...
Sesim çýkmazdý sessizliklerde
Sesimiz çýkmazdý, elbet bir bildiðimiz olmalýydý...
Kalabalýk yalnýzlýklara sevdalanýrdýk biz
Gözümüz al diken
Dillerimiz lâl
Mil çekilmiþ gözlerimizde taþýrdýk zemheri geceleri
Bilememiþtik topraðýn en az ikimize de dar geleceðini...
Hepimiz ayrý ayri odalarda
Hepimiz ayrý ayrý yalnýz
Biliyorduk yine de
Mevsimin bir gün deðiþeceðini
Sessizliði giyinirdik sonra
Parmaklarýmýza vururdu kan !
Fazla geç olmadan
Yola çýkalým isterdik
Gözlerimiz utangaç olurdu
Baþýmýz öne eðik
Susardýk söyleyemediklerimizi
Kýzýl yeleli atlar koþardý dolu dizgin
Mavi yeleli atlar ...
Mavi yelelerini rüzgârlara býrakýp giderlerdi, çok uzaklara....
Gözlerimiz uzaklara asýlý kalýrdý sonra
Koþarlardý, yeleleri tan
Ellerinde bakýr güðümleriyle geçerlerdi yeniyetme genc kýzlar..
Önüm,arkam,saðým,solum sobe oynardýk Çeþme baþlarýnda
Saçlarý salkým salkýmdý
Söðütler,gölgeler sýraya dizilmiþ gibi geçerlerdi önüm sýra
Ben nehirlere vurgun !
Ben ! O yalnýz kavaklara!
Hep tek baþýma !
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.