KAFKAS DAĞLARI

KAFKAS DAÐLARI
Yusuf Yýlmaz


Kurt sessizliðinde bir gece,
Uyuyan bebeklerimi uyandýrdýlar.
Bedenimi bindirip vagonlara,
Sibirya Çöllerine sürgüne gönderdiler.
Canýmý alýp, kanýmý içebilirsiniz.
Ama,
Ruhuma bir þey yapamazsýnýz!
Çünkü onu býraktým
Doðduðum kutsal topraklarda.

Kara bir bulut çöktü,
Yüreðimin üstüne.
Tutsak mý tuttu seni ayýlar,
Öz yurdunda?
Bana uzak mý kaldýn?
Kopardýlar mý seni canýmdan?
Sakým aðlama, sevinmesin düþman.
Ancak içindeki kindir,
Seni ayakta tutacak olan!

Tarih boyunca,
Hür yaþadým ana yurdumda.
Baykuþ sürüleri istila etti diye,
Gök bayrak dalgalanmayacak mý sandýn?

Kafkas Daðlarýna bakýp bakýp,
Hayalini görür gibi oldum.
Hürriyetin maviliðine doðru haykýrdým!
Neredesin?
Ruhum cevap verdi,
Þimþekli bir ses gibi!

-Yine sabahlarý tan atmadan kalkýp,
ilkbahar yeþili renkli bahçemde,
Türkü söyleyeceðim, halay çekeceðim,
Darý ekeceðim,
Bebeðime ninni söyleyeceðim...
Gök bayraðým dalgalanýrken, ayýn yanýnda,
Geleceðiniz günü bekleyeceðim.
Göðsümü gere gere,
Alýp ayýn yanýndan gök bayraðý,
Dikeceðim en yüksek tepesine,
Kafkas Daðlarýnýn!






Sosyal Medyada Paylaşın: