TUTSAK

TUTSAK

Yine girdim çaresizlik tüneline
Labirent çýkmazlara...
Sýrtýmdaki yükler...
Üstelik rampalar varken önümde.
Yürüdüm, koþtum;
bir türlü çýkamadým düze.
Bir tutam ýþýk yok mu
Hayat tünelinde?

Hiç ben, ben olamadým ki ömrümce.
Elime yüzlerce kaðýt aldýðým halde
Þu talihin güzelini çekemedim temize...
Tutsaklýðýn dilinden
günlerce lûgatlar karýþtýrdým
lâkin,
uyarlayamadým kendi dilime!

Her emelim içimde kaldý, diyemedim.
Her seferinde kapattýlar aðzýmý dilimi.
Kendimi savunamadan,
açtýklarý savaþlarda
ebediyyen tutsak ettiler beni.
Yaktýlar, yýktýlar düþlerimi.
Bir dönülmeze mahkum ettiler
Kuþatýlmýþ bir kalede tutsak bir kuþ gibi!

Her þeyime müdahale ettiler
Dünyadayken cehenneme sürdüler
Ateþlerde yandým, kül oldum.
Üstüme bir tas su dökmediler.
Ne yaptým, ne ettimse
beni, bana geri vermediler.

Neyleyim artýk baharý?
Kalmýþ ömrümün çeyrek zamaný.
Kim bilir bekli de daha azý...

Borç verdiðim hayaller
neden geri gelmiyor?
Yaþamak neden bu kadar zor?
Sosyal Medyada Paylaşın: