LEYLA

LEYLA...

Bir þarký düþmüþtü dilime ; LEYLA...
Ne içli söylerdi Safiye Ayla...
O ahu gözleri sarýþýr Ay’ la
Mecnun’ un gözünde mehtapsýn Leyla...

Bahtý gibi siyah saçlarý vardý
Ela gözleri Mecnun’ a yardý
Masum bakýþýyla, ateþe sardý
Mecnun yüreðine ýzdýrap
Leyla...


Zülfün bir teliyle çöllere düþtü
Kavuþamam diye kadere küstü.
Yel oldu savruldu vuslat bir düþtü
Mecnun’ un gözünde serapsýn Leyla...

Bir çirkin hatuna Leyla diye bak.
Sönmemiþ ateþi bir kor gibi yak.
Leyla’ nýn saçýný yüreðine tak
Mecnun’ un aþkýna sevapsýn Leyla...

Ölümsüz aþklarý mahþerde bitti
Sevda sahrasýnda o sefil yitti...
Leyla’m diye diye eridi gitti
Mecnun hitabýna kitapsýn Leyla...

AYSEL M. B.
24 Mart 2020
Gaziantep
Sosyal Medyada Paylaşın: