Tüm vefasýzlarýn Kýlçýklý vedalarýn Yürekte býraktýðý tattýr Ezik buðday kokusu
Boynu bükük baþaklar Ve gözlerinde gördüðüm son damla yaþ Yakýyor genzimi Kulaðýmda uyuyan iki çift söz Topraða kesiyor benzimi Sýr tutmasýný bilseydin Göçe kalkmayacaktý turnalar Denizler çekilmeyecek Dereler susmayacaktý Susmayacaktý sevdanýn türküsü Asra damgasýný vuracaktý Mecnun’un yüz yýllar önceki ülküsü
Yýlký atlarý gibi Tozu dumana katarak gitmeyi seçtin Ýzini izimden silerek Aþýma kan doðranacaðýný bilerek Ürperen ruhlar kadar titrek Öyle ki bütün gülleri inciterek Gitmeyi seçtin
Ardýn sýra yürüdü zifir Çalýndý güneþin nuru Sunuldu soframýza zehir Hanemize küf düþtü Kestiler Azrail’le sözümüzü Kefenimiz oldu mehir Kanat çýrptýðýndan beri müpheme Kahkahamýza konuldu tehir
Posta yemiþ gözlerim Kilim altýna itilen içli sözlerim Varýnla soluklanan gönül mabedim Bir de çekilirken yamacýna Genzimde öylece duran Ezik buðday kokusu Kül ediyor cümle mazimi Silip süpürüyor Gönüllere iþlenen gümüþ izimi Yana yakýla öðrendim Döne söküle Týrnaklarým çekile çekile Artýk korkmuyorum kaybetmekten Susarak izliyorum Ömrümü tarumar eden bu mezalimi…
Sosyal Medyada Paylaşın:
festival44 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.