Yalnız iştir yaşamak

.
ne çok sustum kendime
içim puslu orman türküsü
ellerimi atsam
binlerce güvercin.

ne yalnýz iþtir yaþamak
uykusunu alamamýþ çocuðu
uyandýrýr gibi kuþluk vakti
ya da daldýrýrcasýna baþýný
mavi, dipsiz suya
ölüme sokulmak

baþkalarýnýn yaralarýndan
hayat yaptýk kendimize
ateþ yandý söndü
býçak titredi karþýmýzda
korktu insan soyundan

sonra öptüm menekþeyi uyudum
kurtuldum dünden, yarýndan
arýyordum, buldum kendimi
ölüyordum korkudan.

aðlayýnca ne çok þeye birden aðlýyorum
yorgunluðuna karýncanýn,
göksüzlüðüne kuþlarýn,
babamýn uzaðýna,
yaþýmýn ortasýndan geçmiþliðime
yetiþemediðime zamanýn.

en iyisi
sen bana çay söyle,
bir kitap ver
çocuk sesi çal yan odadan
içim "Suna’m türküsü"
-boþa gider mi gözyaþlarým aðlasam...


.

Sosyal Medyada Paylaşın: