KARIŞIK

Çiçek doðar sokaðýn baþýnda,
Güneþ uykuda sarhoþ sanki,
Bir adým atar kendiliðinden,
Düþer yollarýna aldanýr sonra,
Ayaðýna dolanan bir zincir filizlenir birden.

Serseriydi, apansýzdý, elleri ise bir çizgi,
Bir kalem dokunur kimseden habersiz,
Sonra sen olur karþýma geçer ki bilmem,
Sanma ki dert ile düþen sonu görür,
Çiçek uyanndýðýndan beter yalýnkat.

Sýcak mý sarsýlýr o çatlayan gözlerinde,
Bir kuþ çývýl cývýl ve bir kar tanesi dadanýr,
Defterleri karýþtýr baþtan sona,
Bilirsin ne desem sonrasý boþ,
Artýk ay çoktan doðmuþtur.

Saklansýn düþlerde düþünceler,
Yokuþta dursun, vadiden akarken,
Taþlar parlatsýn alev gibi,
Nefesin birikmiþ kucaðýnýn arasýnda,
Trenleri hiç sayma ki görünmesin dumaný,
Bilirsin yoksulken de bunu duyarsýn,
Çiçeðin seni de bulmasý bundan.

Akhisar 18/05/2020
Süleyman YILDIRIM


Sosyal Medyada Paylaşın: