DUR DAHA NE GÖRDÜM Kİ...
Bunca þatafat aþký mühürleyen gözlerinde ölü mevsimin.
Ve ben…
Ölü bir aþkýn gizli kahramanýyým.
Müfreze imlerde sonatlar eser de eser…
Aþka lades diyen sür git adý olmayan kindar nesil.
Esiriyim aþkýn her ne hikmetse
Latif bir yemin olmayý mimledim
Dönemediðim sýrtýmý aþka ve hayata
Tünediðim þu lahza
Aþikâr bir aþkýn da beynamaz nefesi
Oysaki münafýk ýþýklarý çoktan söndürmüþtüm ben.
Ýnancýn hegemonyasý
Aþkýn kýrýk haznesi
Surlara serdiðim sýrlar
Sýrlara sýðýnan haris gölgeler
Ýzafi bir reçeteyim kendimce
Göðe çarpý koyan bir tanrý kadar
Serkeþ yalnýzlýðýn da ilahý iken
Tohuma kaçan umutlar
Ve iþte küredik günü de ümidi de
Aþka bir mintan hediye etti yitik nizam.
Aþkýn hürmeti bir fiyaskoymuþ, azizim
Kindar bir milat kimince
Arkadan görülen gerçek yüzü bunca maskenin.
Hunharca katledildi aþk ve masumiyet
Ýzini sürdük de bir ömür
Varýp varacaðýmýz elbet o çýkmaz sokak
Mutlu aþklara da kalmadý inancým bunca zaman
En çok aþk yâd ettiðim mevsimde
En çok da mevsimi içselleþtirdiðim bunca þiirde.
Acý tadý ömrün
Ekþi suratlý bir i mgeden sýzan o irin mi yoksa?
Çok þükür çatlamadý ar damarým
Varsýn yalnýzlýk ilahým, ilhamým olsun
Hem seven insaný kalabalýk kýlan bunca his ve kaide
En çok kendine hasreti yaþatan aþkýn kisvesinde.
Bol keseden yaþamakla iþtigal bir dünya da deðil
Ýstediðim ne sondur ne de laneti telaffuz eden
Ýkircikli ve yalan nidalardan uzaðým ben.
Bir künyem bir kervaným güttüðüm
Bir aþkýn menkýbesi ise nüfus kütüðüm
Þimdi þiir oldum gece oldum
Þimdi gün yüzlü bir anne oldum
Belki de aþka âþýk kuþ kafesinde
Hicap deðildir doðam
Ilýman mevsimden kalan mý?
Elbet göðün hutbesidir soluduðum
Kimselerin göremediði bilmediði duygulardýr armaðan
En haþmetli duyguysa ilhama mazhar
En illet yükümlülük madem uzaðýnda kaldýðým
Ýçime bandýðým her hece
Elbet muhafýz alayý bir düzende
Þerh düþtüðüm aþkýn ta kendisi
Dur daha ne gördüm ki…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.