Bana bazen öfke lazým. Haksýzlýklara gýcýrdatmak için diþlerimi. Yumruk yapýp sallamak için ellerimi. Ana avrat küfretmek için puþtlara. Kökünü kurutmak için ikiyüzlülüðün…
Bana bazen ses lazým. Haykýrmak için suratýna çakallarýn. Türküler söylemek için avaz avaz. Yerin dibine batýrmak için yarasalarý. Susanlarýn suskunluðunu bitirmek için…
Bana bazen sevgi lazým. Sevgisiz insanlara daðýtmak için. Mayalamak için taþlaþmýþ gönülleri. Büyütmek için zemheride bile çiçekleri Karakýþlarý bahar eylemek için…
Bana öfke ve sevgi lazým. Ýkisi bir arada hem de… Öfkemle kendimi yemeliyim Sevgimle de beni yemeli Dünya…
Sesimi duyar belki birileri Daðlardan inerken ovalara…
Þuayipodabasi… 10.3.2018/Kepez
Sosyal Medyada Paylaşın:
ODABAŞI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.