ÎMAN EDİNİZ!

Gelin kavuþalým, tekrar o üne!
Ner’de kaldý, o güzelim yâdýmýz?
Ne olursun, sahip çýk da o düne
Gayret et ki, aþkla yansýn od’umuz?

Kaldýr kalbindeki, þüpheyi þek’i
Îman karþýsýnda, þer güçler ne ki
Târih þâhit, bir zamanlar öyle ki
Üç kýtaya birden, hükme derdiniz.

Tatlý dile, gülen yüze kandýnýz
Düþmanlarý, “dostum” diye andýnýz
Ahmet, Mehmet… Yeterlidir sandýnýz?
Gerisi yok, Müslüman’dýr(!) adýnýz.

Gözü olan kiþi, kaþsýz olur mu?
Bir canlý düþünün, aþsýz olur mu?
Miyarlarca mümin, baþsýn olur mu?
Hani sizin, halîfeniz/kadýnýz?

Bir çuval düþünün, tabaný delik
Görevin yapar mý, taþ yoksa helik?
Taklid-i îmandan, kurtulun artýk
“EY ÎMAN EDELER, ÎMAN EDÝNÝZ…”! (*)

13/05/’20
Hanifi KARA

(*) Nisâ Sûresi: Âyet: 136

Sosyal Medyada Paylaşın: