Bilemezsin

Seni ne kadar çok sevdiðimi,
Rüzgarlara söylerdim.
Rüzgarlarla birlikte o fýsýltýlar,
Bilmem kulaðýna gelir miydi?

Seni ne kadar çok sevdiðimi,
Yaðmurlara söylerdim.
Yaðmurlarla yere düþen damlalar,
Gözyaþlarýmla sana gelir miydi?

Hayalinle beraber yürürdük.
O yorgun, boþ kaldýrýmlarda.
Önümü bir fener gibi aydýnlatýrdýn.
O karanlýk, sessiz sokaklarda.

Gece, yýldýzým olurdun.
Gündüz, güneþim olurdun.
Kamaþýrdý gözlerim seni görünce.
Sanki büyülenirdim saatlerce.

O sessiz kýr bahçesinde,
Bir þarký dinlerdik göz göze.
Çaylarýmýzý yudumlarken,
Sen ve ben birlikte.

Senin yanýnda saatler,
Bir nehir gibi akardý.
Her geçen saniyeler,
Zamandan hiç sayýlmazdý.

Birlikte geçen zamaný,
Durdurmak isterdim o aný.
Elimden hiçbir þey gelmezdi.
Zaman, rüzgar gibi geçerdi.

Yine o ayrýlýk vakti,
Çok zamansýz gelirdi.
Sensiz geçen vakit,
Sanki bir asýr gibiydi.

Gözlerimden kaybolan hayalini,
Beni yalnýzlýða terk edip gidiþini,
Ýçimde yanan hasretini,
Bilemezsin, ne kadar acý çektiðimi.

Mustafa Kaynak
Sosyal Medyada Paylaşın: