DOÐANIN OÐLU Öylesine tabi, Öylesine sahici ki, Sanki; Gökyüzünde duran mavi, Nisan yaðmuru, Þafakta doðan güneþ gibi. Haksýzlýða karþý tavrý, Bir delinin kýzmasý. Sevinçlerinde, ilk adýmýný atan çocuklar kadar neþeli. Mahcubiyetinde, Dalýnda kýzarmaya baþlayan kiraz. Evet dediðinde Pýnardan akan su duruluðunda bakýþlar. Ve gönüllerde, Hemen biten gül!
Sosyal Medyada Paylaşın:
yusuf yılmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.