Ah þu sevimli fareler. Ben gelmeden eve girmiþler. Her þeyi kemirmiþler. Hadi ben sabrederim de, Haným çýldýrdý öfkesinden. Arýlarý kaçýrmaktan zormuþ, Bu fareleri kovmak. Gece karanlýkta, Gözleri çakmak çakmak. Tam kovdum derken kafalarýný uzatýrlar köþeden. Týkýrtýlarý hiç kesilmez, Ýnsaný çýkartýrlar çileden. En iyisi yükleyin bu azýklarý hemen, Çýkýn gidin evimden. Yoksa haným kuracak tuzaklarý, Duymadan uzun kulaklarý..
Sosyal Medyada Paylaşın:
yusuf yılmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.