kara bulutlarýn matemi var semada yeni doðan günün suratý asýk ilkbaharýn bugünlerde tadý kaçýk gökyüzünün gözü yaþlý dünyanýn haline aðlýyor radyoda çalan hazin bir türkü özlemlere aðýtlar yakýyor vurgun yemiþ hayallerim sürekli yeni bir hüznü koluna takýp benimle boþuna çene çalýyor
þehir gece sessizliðinde yalnýzlýða hüküm giymiþ infazýný bekleyen sanýk sanki öyle garip bir zaman ki sokaklarda hüzün cirit atýyor gözle görülmeyen bir mikrop piþmiþ aþýmýza su katýyor dinmiyor ruhumdaki fýrtýnalar iç sesimden yýkýlýyor ortalýk çaresizliðin devrini yaþýyor insanlýk
düþlerimin sýnýrsýz hudutlarýnda kaybolan dalgýn gözlerim hüzün kokan loþ odamýn penceresinden bambaþka bir dünyaya bakýyor zaman bozuk bir çeþme gibi damla damla akýyor kanayan yüreðimde iflah olmaz bir can/sýzým canýmý derinden acýtýyor görünmez gizli bir yara içten içe nasýl da kanýyor
güz mevsimi solmuþ gönül bahçeme yeni umutlar ekiyorum en mavisinden gözyaþlarýmla suluyorum yeþersinler diye mucize gibi bir muþtu diliyorum Tanrý’dan hayatý düþünüyor,sorguluyorum karanlýðý boðacak güneþli günleri bekliyorum kaderin bize neler getireceðini bilmeden kim bilir bu kaçýncý hayat dersiydi aldýðým mýzýrdanýp bir türlü akýllanmadýðým hoyratça harcadýðým ömrümmüþ yandýðým
mazide kalan hatýralarý düþlüyorum gönlümden deðil,gözümden ýrak olan sevdiklerimi onlarý ne kadar da çok özlüyor,anýyor,arýyorum ayrýlýklarýn ateþi için için yakarken beni gözyaþlarýmýn seli dindirmiyor hasreti zor ve sýkýntýlý geçen bu günleri hiç bitmeyecek sandýðýmýz ömür gibi uzun sanýyorum bazen de zor nefes alýyor,daralýyorum sevgim bir gün/eþ gibi ýsýtýnca yüreðimi keskin bir býçak gibi kesiyor,kaygý dolu düþlerimi
iþte böyle bazý zamanlarda kendi kendime hüzünlenirim içimde hep uçmayý bekleyen kalabalýk bir kuþ sürüsü bekler bazen arada sýrada yüreðim aniden coþar düþer yollara kim bilir nerelere kanatlanýr,uçar gider bilinmez hazan mevsiminde bile bile boþuna eyleþir,avunur bazen de derinlere dalar gider efkarlý iki gözüm yalnýz sevgidir benim can özüm,gönül gözüm bergüzarýmdýr sizlere þarkýlarým,þiirlerim,sözüm viraneye dönse,periþan olsa da bu ah çeken gönlüm ben ölmedikçe hiç sönmeyecek,içimdeki yanan közüm
AYLA CERMEN TÜFEKÇÝ / 11.05.2020 Sosyal Medyada Paylaşın:
Ay.ışığı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.