BİRİCİK ŞEYTAN
Ona bu sabah ikinci bir kere telefon etmeyi düþündü.
Aramasý gayet normaldi.
Bu kýz neden ýsrarla beni arýyor diye düþünür müydü?
Ne söyleyecekti þimdi?
Keþke bu kadar acele etmeseydim, diye geçirdi içinden.
Ýblis dilediði an ve saatte ruhuna giriyor,
Gerçek kimliðini rahatlýkla çalýyordu
Aramakta olduðu kýzýn sevgilisini dün gece
On iki sularýnda sýrtýna 2 el ateþ etmiþti.
Teskin edici cümleler buldu kendince
Ýblis ruh, diðer ifadeyle öteki benliði,Ýçi nefret duygusuyla dopdoluydu.
Kan görmek istiyordu ve yakýnda da görecekti.
Telefonu kapattýðýnda baþýný iki eli arasýna alýp bir süre öylece kalmýþtý.
Yüreðinde bir eziklik hissetti.
Kýrk yaþlarýnda, ince ve zayýf bir adamdý.
Bir an göz göze geldiler.
Ýnanýlmaz bir olaydý bu.
Etrafta yine silah sesi yankýlandý.
Katliama devam ediyordu.
Yeni cesetleri,yeni olaylar
Yüzünden yaðlý terler akýyordu.
Terleri elinin tersiyle silerken yerde kurþunlanmýþ cesetlere baktý.
Ýçerinin sýcaðý daha da artmýþtý
Çaresizliðe isyan ederek silahý kafasýna dayamýþtý.
Bu dehþet verici tabloyu bir an oyun gibi hissetti.
Her nefes alýp veriþinde ciðerleri sýzlýyordu.
O iblisi önüne geçilmez bir hýrsla kurþunlamak istiyordu.
Çýrpýnan kalbinin göðsüne yaptýðý basýnç,onu deli ediyor
Polis arabalarý olmalýydý veya itfaiye.
Çok kýsa bir süre nefretle birbirlerine baktýlar.
Gözlerinde, bir an, çocuklarýnýn ve karýsý Ýlknur’un hayali canlandý.
Sonra birden utanarak bakýþlarýný kaçýrdý.
aklýndan geçenleri fark etmemesi lâzýmdý;
"Allah kahretsin!" diye homurdandý
Ýri etli dudaklarý hayretten aralanmýþ, gözlerinde donuk bir ifade.
Ýþittiklerine ihtimal vermiyordu.
"hemen reddetti olmaz yapamam!"
"Bu kadar emin olma!"
Evde iki küçük çocuðun ve güzel bir eþin var
"Aman Allahým!
"Hiçbir þey anlamýyorum"
Nefesi kesilme derecesine gelmiþti.
"lütfen! Lütfen !Bu olmasýn" diye inledi.
Ölümün korkutucu ürpertisini tekrar tekrar içinde hissetti.
Yüzünü, azardan alýnmýþ bir bebek gibi büzerek bekledi.
Acaba mý, diye düþündü bir an.
Ama aklýna gelen þey olanaksýzdý.
Aklýna gelen ihtimali kabul etmek istemedi.
Ama o ihtimal bir anda bütün vücudunun gerilmesine neden oldu.
Kanýndaki adrenalin arttýðýný hissediyordu.
Rahatlamýþ ve kuþ gibi hafif hissetmeye baþlamýþtý kendini.....
"Beni ne zaman serbest býrakacaksýn"dedi kýsýk sesle
"Üzgünüm ama bunun için Genel Baþkan’ýn onayýný almak zorundayým." :)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.