Pür-melal

Bana acýdan söyleme kaptan!
Beyaz baston tutmuþ bir dille!
Köhne bir zamandan geliyorum,
Asýrlar devirmiþ kervaný kaybeden
Bir bedevi hüznü ile...

Çýðlýk, çýðlýða söyleyemediklerim duyuyor musun?
Aklýn almadýðý,
hitabýn ulaþmadýðý sahra da,
kanatýp düþünce girdabýný,
benliðimi astým göðüs kafesinden
kopmuþ titrek nefesler ile...

Bakma öyle!
Uzun.. uzadýya yamalý heybeme...
Baðrýmda yeþersin istedikçe çiðdemler,,
Nara çaldý,
Hara düþmüþ günler,
Ateþten gömlek giydim anlýyor musun?

Beni umudun kýyýsýna býrak kaptan!
Günyüzü görmemiþ düþlerimin koyusuna.
Býrak dalga dalga med-cezirden
geçsin yüreðim...

Býrak kadim sevdaya!
Býrak tutuþsun sinemde nusret ateþi.

Ahh meram!
Ah o yere göðe sýðmayan pür-melalim.
Ýncinmiþliði sabah ettiðim,
Gecenin en karasýný devirdiðim
oluyor, anlýyor musun?

Eslem Kartal


Sosyal Medyada Paylaşın: