FERİHA

Gölgene takýlýp düþmemen
içten degil!
Renginde solgun hava, seni senden alan halini! Anlat Feriha, kök salmýþ düþüncelerini?
Yurdunda mülteci, savaþta esir, sularýný çekmiþ yüreðini...
Anlat göðünü örten, gri perdelerin gizeminden...
Hep mi aðýt yakýyor bulutlar?
Ve damla, damla yaðan yaðmur, gözlerden mi býrakýr kendini?
Susma! Senmi çaldýn karasýndan matemin...
Kirpiklerinden iniyor, dudak kenarýndan kayýp veriyor zihnim...
Söyle! Gece misin?
ýþýklarýný çekmiþ yüreðinin kýyýsý, bakýþlarýndan tutuyor dolunay senin...
Feriha! Türkülerin sakaðýndan iniyor yorgunluðun...
Ýnleyen naðmeler,
Dalgalanan keder,
Þehra, þehra akan sýzýn, ezelden hüznüne tarih tutuyor senin...
Hoþgör Feriha! Acýndan biliyorum seni, dolu gözlerinden, en ucrada kuytuda kalmýþ sessizliðinden...
Sönmeye yüz tutmuþ ýþýðýndan biliyorum...
Eyy kahkülleri, gecenin saçlarýna karýþan dilber,
Heyula örmüþ düþlerini!
Düðüm, düðüm çözemiyorum...

Eslem KARTAL
.
.

Sosyal Medyada Paylaşın: