Karadeniz

Aklýma sen gelince,
Nedense hamsi, çay, fýndýk gelir önce.
Yüksek yaylalarýna çýkmadan,
Mümkün deðil, Karadeniz’i anlaman.

Yeþilin her tonu, senin içinde.
Kimse doyamaz senin güzelliðine.
Kestane, meþe hepsi bir yerde.
Bulunmaz bu güzellikler hiçbir yerde.

Rüzgarýn esintisi serinletir.
Yaðmur bereket getirir.
Çayýn kokusu mis gibidir.
Seni anlamak için yaþamak gerekir.

Kývrýlýr dereler, akar gider.
Uþaklar, yaylalarda horon teper.
Düðün, dernek hep beraber.
Seni yaþamak ne güzel!

Hýrçýn dalgalarýn geçit vermez.
Derindir sularýn herkese yol vermez.
Ne yaptýðýna akýl, sýr ermez.
Ne yaparsan yap, senden vazgeçilmez.

Bazen öfken kabarýr, gözün görmez kimseyi.
Bazen denizin sakindir, kucaklarsýn herkesi.
Bir çocuk gibi laf dinlemezsin.
Ýstersen hemen yola gelirsin.

Anadolu’nun yedi çocuðundan birisin.
Ýçlerinde en hýrçýn, en hareketli sensin.
Ne yapsalar, ele avuca gelmezsin.
Karadeniz, sen bir tanesin.

Mustafa Kaynak
Sosyal Medyada Paylaşın: