Sana ben gözyaþlarýmdan nehirler akýttým Sana ben papatyalardan fallar açtým Aklýmý taktým Yüreðimi yaktým Sana ben Sana ben bir tek kendimi anlatamadým
Ýçimde yangýn, alev alev hasretin O uykusuz geceleri sabah ederken Þiirler yazdým sana ben Sen elveda bile demeyip, giderken Sevda çöllerinde mecnun edip kendimi Mýsralarda ölümsüzleþtirdim seni ben
Gam yemem Bulursan benim kadar bir seven Bu yürek yenik Teslimim sana ben
Köle oldum sana ben Efendi oldun bana sen Ben kalan Sen giden Sen yalan Ben kahrolan
Denizi gördüm düþümde akþam, çaðlýyordu Ben devrik bir sal Dalgalar beni sahile vuruyordu Taþlara çarpýyordu Uyandým yine o soðuk karanlýkta Bu gözler yine sana, yine yokluðuna aðlýyordu Bana býraktýðýn o acý hep ayný Hep ayný iþte þuramda, þu sol yanýmda duruyordu
Sana ben Sana ben Ne desem, ne söylesem sana ben Nereden sevdim Ah! Ne diye âþýk oldum sana ben…
Gürsel ÝLERÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gürsel İLERİ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.