Susmak yalnýzlýðýn ana dilidir, þiiridir, beni konuþmaya zorlama ne olur. Ben sözün sularýný tükettim, kaynaðýný kuruttum. Geriye bir büyük sessizlik kaldý yüreðimde kalabalýklar kadar büyük yalnýzým geceler boyu akýp giden ýrmaklar gibi karanlýklar içre, öyle yitik, öyle üzgün... Sularým topraða sýzýyor bak. Yüzümü geceler örtüyor. Binlerce taþ saklanýyor içimde. <> Kim kimin derinliðini nereden görebilir...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Orhan afşar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.