Öksüz çocuðusun bu sokaklarýn, Boynunu bükerek durma ne olur. Sapsarý kesilmiþ ak yanaklarýn, Hüznünü dýþarý vurma ne olur.
Kolay deðil elbet anasýz kalmak, Analýk yanýnda sýðýntý olmak, Bir parça ekmeði verirse almak, Daha fazlasýný sorma ne olur.
Bir köþeye sinmiþ, gözleri yerde, Küçücük yaþýnda uðramýþ derde, Anlamaz ki yavru hayýrda, þerde, Her þeyi kötüye yorma ne olur.
O mahzun duruþu içimi yaktý, Kaç kere seslendim, sonunda baktý, Çekine, çekine ayaða kalktý, Kalbimi ikiye yarma ne olur.
Halini sorunca boynunu büktü, Annesiz kalmýþtý, gözyaþý döktü, Sandým ki üstüme dünyalar çöktü, Dedi ki; “Üstüme varma ne olur.”
Babasý hastaymýþ, çalýþmýyormuþ, Analýk kendine alýþmýyormuþ, Talihle arasý barýþmýyormuþ, Olumsuz cümleler kurma ne olur.
Mevla’m yardým etsin bu yavrucaða, Daha küçücükken küsmüþ ocaða, Anne özlemi var, muhtaç kucaða, Ufacýk kalbini kýrma ne olur.
Sabri Koca
Dost þairlerin dilinden:
Bir gün gelecektir bize öðretir Sarýlmaz dertleri ömür titretir Her masum yüreði vicdan sýzlatýr Ýçimden acýlar serme ne olur............ Ahmet Kara
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabri Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.