GURBET

Gurbet dediðimiz ince bir sýzý,
Ne gecesi aydýn, ne de gündüzü,
Yüzü gülse bile, gönül öksüzü;

Adem’le, Havva’nýn arasý gurbet,
Özlem de yüreðin yarasý gurbet...

Ellerimde gurbet, gurbet dilimde,
Döktü yapraðýný gurbet dalýmda,
Ne yana döndürsem çýkar falýmda;

Þimdi iki kaþýn arasý gurbet,
Nere gitsem, iþte, orasý gurbet...

Gurbet dediðimiz, Eyup’da sabýr,
Gurbet dediðimiz, aþýkta kibir,
Gurbet dediðimiz gönülde kabir;

Acý gönlümüze dizili düþer,
Gurbet alnýmýza yazýlý düþer...

Gurbet firak mýdýr, yoksa ýrak mý,
Gurbet hasret midir, yoksa merak mý,
Nereden geçerse, çöl mü, çorak mý?

Gurbet susuzluk mu yanan yüreðe,
Gurbet sonsuzluk mu, yaþlý küreye?

Asýl korkunç olan, benim gurbetim,
Gönlüm ayrý düþer, gözlerim yetim,
Bu olmalý benim, ilk kýyametim;

Günle, ay arasý zulmettir düþen,
Yýldýzlar ki birbiriyle didiþen...

Yine gün batýmý iþte ufukta,
Öðütürler beni bir diþli çarkta,
Ha yakýnda olmuþ, ha da ýrakta;

Ömür diye bir gurbeti yaþarým,
Bazen durup aklýmýza þaþarým!


Hayrettin YAZICI





Sosyal Medyada Paylaşın: