Derdimi kime yanayım?

Ben bir güzel yardan ayrýldým.
Yüreðim yanar her gün aðlarým.
Mevsimler kýþ oldu, kalmadý baharým.
Efkarlýyým, derdimi kime yanayým.

Mecnun oldum, yarimi yollarda ararým.
Bir dost bulsam, derdimi ona yanarým.
Ýçim yara oldu, derdimden kan aðlarým.
Bilmem neydi benim günahým?

Rüzgar gibi geldi geçti yýllarým.
Kendimden hiçbir þey anlamadým.
Derdim daðlarý aþar, derinden yaralýyým.
Nazlý yarimin nefesine muhtacým.

Gurbet ellerde yalnýz kaldým.
Her gün hasretimden yandým.
Yüreðimi yaktý bu ayrýlýðým.
Açma yaramý, derdime aðlarým.

Ne yazým kaldý, ne baharým.
Her mevsim kýþ oldu, tükendi yýllarým.
Sanki dört duvar oldu her yaným.
Bilmem, derdimi kime anlatayým?

Ne gecem kaldý, ne gündüzüm.
Karanlýkta kaldý her günüm.
Artýk gülmez oldu yüzüm.
Yarimin aþkýyla yanar, üzülürüm.

Aþkýmýn rüzgarýnda savruldum.
Yollarda kendimden kayboldum.
Susuz çöllerde mecnun oldum.
Yüreðimden yandým, kavruldum.

Gönül bahçem çoktan virane oldu.
Artýk kuþlar bahçemde ötmez oldu.
Yaþadýðým hayat bana zehir oldu.
Hayatým bir gül gibi soldu, kurudu.

Mustafa Kaynak
Sosyal Medyada Paylaşın: