Ýnsan sesiydi o iþittiðim Ve Ýçine düþtüðüm Ýnsan hiçliði Boþluðun tam ortasýndaki Þiirden önce böyle demiþ Havva Adem’e
Bak, Göz kapaklarý aðrýmýþ Yýlgýn Bezmiþ Aç Ýnsanlar gibi Þiirler
Öyle kýrýlmýþ Öyle halsiz Öyle kendine sessiz Hangi i mgeyle beslesen Doymuyor Hangi kuþu sevdirsen Mutlu olmuyor Uzak bir yoldan gelmiþte Soðuk teni Aslýnda üþümüyor Üþütüyor
Þiir diyoruz be usta Sýrra kadem basanlarýn Sýrrý cama dökenlerin Sýrrý sana diyenlerin Sýrra ömür verenlerin Bizim yani Þiir!
Öfke buna: Islak kirpiklerine O güpgüzel entarisine Diþiliðine, erkliðine Tel tel dökülen her bir diline Ayýp ettiler.
Nasýr tutmuþ ellerinden Yufka ana yüreðinden Sevda kokan her yerinden Toprak seven, aðaç diken Aðaç iken meyve veren Meyve iken i mge düþen Gökyüzünde uyuyup Geceye yýldýz serpen Þiir
Elleri vardýr onun Kana bulanmýþ bir býçaðýn yüzünde Göðe açýlan dualarýn izinde Gökten inen yaðmurun nazlý belinde Çimenlerde Gece de Gecenin en köründe Körün gören kalbinde Ne saðýnda ne solunda Ýçimize sýðmazlarýn Matemli aðýzlarýn Tutkulu aþýklarýn Yavþaklarýn, puþtlarýn Yoldaþý olduðu orospularýn Soluðunda Þiir.
‘’Son olarak ta baþýndan’’
Yokluðun ve garipliðin Çýplak tenine dokunur Kendi kokusundan sevinçler daðýtýr da Yine de hep bir tarafý hüzne çalar Renginin Þaraptan devþirme yýllanmýþ Duygularý vardý. Ta eskiden Sappho dilinden beridir Kadýn ayaklarý ile ezilmiþ Üzüm dansý bu Þiir
Deniz...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Den(iz) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.