Yalan Oldu Yaşamak

Gelin bahçeye inelim, henüz bahar gelmemiþ gibi
Biz bahar olalým gökkuþaðýnýn altýnda
Perdesi açýlmamýþ sabahlarýn güneþi desinler bize...

Kuþlar uçsun tepemizde, yaðmur çiselesin yüzümüze
Müjdesi olsun yeþil giysilerimiz baharýn
Korksun ölüm kapýlarý çalmaktan
Ölüm ki, þehirleri susturmaya yeminli
Ölüm ki, caddeleri maskesiyle seven...

Hani hep korku taþýrýz ya içimizde
Savaþta çocuk, hayatýn içinde genç olmaktan
Ýþsiz kalmaktan, açlýðý tatmaktan
Ve bir gün gelip yaþlanmaktan
Ve beklenmedik bir baharda
Hain bir virüse yenik düþmekten...

Evet, þimdi korkmanýn tam zamaný
Ve biz çok korkuyoruz deðil mi
Eskiden sonbahardan korkardýk
Baþýnda "son" yazýyor, ölüme yolcu arýyor diye
Vazgeçtik sonbaharý sevmekten
Ama þimdi ilkbahardan da korkuyoruz
Çok korkuyoruz evde kalsak da
Doktorlarýn ve masumlarýn ölmesinden
Ve biçilmemiþ kumaþlarýn hayata dolanmasýndan
Çok korkuyoruz, ölmekten çok korkuyoruz...

Eskiden bir duruþu olurdu yarýnlarýn
Akan suyun sesine býrakýrdý zaman kendini
Ýnanýrdýk güneþine, Nisan Yaðmuru’na baharlarýn
Artýk anayasasý deðiþti mevsimlerin
Henüz üzerine çiy düþmeden yapraðýn
Yalan oldu yaþamak, ölümün gerçekliðinde...

Rukiye Çelik
6 Nisan 2020

Sosyal Medyada Paylaşın: