Gülten Akýn’a...
Gül teninde yankýlanan seste yitip gitti unutuþ...
Unutuþun kýzýl rengiyle boyanýr þimdi kasýrga ve kandil
Kavaklar sen aðlar,sensizliðin duvar boyu zincirsiz cümlesinde
Boy aynamda kayýp bir yüz aklanýr sebepsiz
Alýþ diye baðýrýr dilim !
Alýþ eþsiz es’e !
Bir ah ! boþanýr; say ki yaðmur dinmiþ...
Karýncalanýr dilim
Þehir mahpus durur ýssýzlýðýn karanlýðýnda
Islanýr sensizliðin þiirinde kan, al !
ve
Dudaklarýmý mora boyar bir kýþ
Ruhumun en dar yerinde yalnýzlýk tütsüsü
Yarým kalan bir aþk...
Yarým ! ....
Aþk....
Yarým kalan köz. !
Alazlanýr ...
Þehir ardýndan kaybeder siluetini
Gölgeler gölgelenir kuþlarýn soluðunda
Seni en çok kuþlar ve emekçiler özler,
Yaðmurun en dingin çaðýnda
Okyanusta lâv !
Dilim kurur
Ýnceden yaðar kar
Gözlerim inceden saklanýr þiirlerine
Gülten Akýn’a.... Iþýklar içinde,uðurlar ola....
4 kasým 2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.