D’ÜŞÜYORUM

d’üþüyorum öyle ince ki baðlarým

anamdan koptuðumdan beri

tutunamýyorum

odalarýmda boþluklar

geçit vermez

hangi dala tutunsam

kurur avuçlarýmdan düþmeden

dalarým düþlerime

avuçlarým kor

ciðerim buz

hangi kütük koyar

umarsýzca

hangi dal kopar

hunharca

zülüm bu

zulmun de bir sonu

gözyaþýnýnda

kahkahasý

vardýr elbet

derdim ki

deðer

nerden bilirdim ki

deðersiz

derdim ki

iki þey hasret

biri aþk

ikincisinin ne önemi var

d’üþüyorum

düþlerinde baðý kopar

Sibel Karagöz
Sosyal Medyada Paylaşın:

Sibel Karagöz ( Sibelce Ş Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

İÇİME ÇEKMEK İSTERDİM BİR KIRMIZI BALON SOnsuz Yol UÇUN KUŞLAR UÇUN SARI PAPATYA O TREN KALKTI KARA GÜL HÜZÜN EYLÜL EYLÜL AKAR 3 Aralık Dünya Engelliler Günüymüş bize her gün... GÜN AYSIN