OYSAKİ LOKOMOTİFİYDİ ÖMRÜN...

Kerevite çýktý gök kubbe
Sonra da aþk recmedildi
Bir izbeden sarkan özlemin perçemi
Kanatlý hutbesinde vedanýn
Aþka hürmeten devasa bir parantez
Nöbete durduðumuz bir þiiri de küredik hece hece.

Yýldýzlar resmedildi pencerede
Kükreyen her gürültü aslýnda þafaðý atan bir kayraydý
Demli mizacýn da müdavimi
Elbet o çapkýn zümresi ünlemin
Koyu gözlerine serildik de ne mi oldu?
Aþký lafa tuttuk da bir yýldýz daha mý soldu?
Latifenin rüzgârý kesti ayaklarýmý yerden
Bir de matemin seyrüseferinde
Bindik ki bir trene
Kaçak yolcuyu zor zapt etti kondüktör
Oysaki lokomotifiydi ömrün
Vazgeçilmezliði resmeden bitimsiz özlem.

Tünedik, türedik…
Tükettik kýsaca.
Ömrü kýrptýk balyalarca yaþa hürmeten
Kandýk da her sedaya
Sevdalý bir buse bildik aþký helalinden
Tutuþan yüreðe de çaputlar baðladýk
Ayý da aldýk yaný baþýmýza
Göðe sundum acýyý
Aðladýk, daldýk vurduk matemin dibine.

Nüvesi yalnýzlýðýn
Nüktedan bir mizaçla ömrü heba eden
Dokunulmaz kavþaðýnda sihirli deðneðin
Ucunda doðduk ansýzýn umut
Sehven yenik düþtüðümüz bilumum bilinmezde
Sanrýlarla tozuttuk
Sancýlý doðumunda yarýnlarýn
Dünün de kökünü kuruttuk
Oysaki maziydi maruzatýmýz
Saplandýðýmýz ve gözümüzden sakýndýðýmýz
Bencileyin bir yüreðe mum diktik
Aþký adadýk
Baþat bir hecede unutulduk da
Kuralsýz sevmenin verdiði hükümdü belki de hicap
Bir kanýt ki tek þahit
Sadece Yaratan.


Sosyal Medyada Paylaşın: