GÖÇ MEVSİMİ...
Lügati derinlemesine ihlal eden bir yangýn bu…
Belki de ruhun uçuþtuðu
Buðulu bir yalnýzlýk
Kabrin sedef hikmetine binaen
Aþký ifa eden bir hüküm
Yerde kalmadý da þunca hüzün
Yüzüme gözüme bulaþtý adeta
Kaykýldýðým eksende
Mavi düþler heba oldu, azizim.
Göðün kompartýmanlarýnda canhýraþ bir telaþ
Kavisli yüreðin de mermer mezar baþlýðý
Hem bunca þiir sýðmaz da kabrimdeki sefalete.
Kaç öðündü sýrtlandýðým
Öðrendiðim kadar yaftalandýðým
Aþkýn devasa hürmeti
Gök gözlü bir serzeniþ
Sadece aþka ve Rabbime taptýðým.
Mavi bir kuþsam eðer
Boþ boðaz i mgelerin nezdinde
Kara kuru bir seda
Bir katýksýz acý ki düþman baþýna.
Ölü eti yiyen açgözlü zalim
Bir selamý esirgediler günbegün
Yetmedi ayyuka çýktý yalnýzlýk
Nur yüzlü doðasýnda saklý evrenin
Bunca vukuat
Akla zarar ki nasýl da devasa bir hikmet
Zýlgýt yiyen bir gölgeden öte
Varlýðýma dolan hezeyan
Tabiri caizse doðduðum günde saklý meram.
Elbet gerisin geri kaçmak rahmine evrenin
Doðmak ne kelime?
Doðarken hüzün ve gece
Kabir azabý yatýya kaldý matemimle
Tek sýðýndýðým sendin belki de
Katýksýz hasretin
Yangýn yeri cüreti
Toplayýp da tasý taraðý
Göç mevsimine de ne kaldý þunun þurasýnda?
Hurra, sefil kalemim…
Ah, bitmedi gitti de matemim
Yanmak ne kelime
Yangýndan büyüktür benim hüsraným.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.